Teraz, gdy nauczyliśmy się latać w powietrzu jak ptaki, pływać pod wodą jak ryby, brakuje nam tylko jednego: nauczyć się żyć na ziemi jak ludzie.
  - George Bernard Shaw

Działalność człowieka od początku jego istnienia jako istoty myślącej posiada dwa aspekty: konstruktywny i destruktywny. Nowe wynalazki, budowle oraz codzienna praca ludzi często prowadzą do nieodwracalnych zmian w systemach ekologicznych, rozwoju infrastruktur społeczno-politycznych oraz etycznych.

Jaką cenę płacimy za permanentną interwencję w istniejący od wieków "ład świata"? Czy zdajemy sobie sprawę z konsekwencji naszych działań? Choć często mają one szlachetne motywacje (jak nowe leki czy technologie ratujące życie), ich dorobek bywa wykorzystywany przez chciwe i żądne władzy jednostki czy grupy polityczne.

Jaka jest rola pojedynczego człowieka w tworzeniu przyszłego świata? Czy mamy jeszcze wpływ na rozsądne gospodarowanie naturalnymi zasobami ziemi? Czy wygodnictwo i chęć posiadania „za wszelką cenę” nie przeważają nad zdrowym rozsądkiem? My wszyscy, tworząc naszą teraźniejszość, przygotowujemy dziedzictwo dla przyszłych pokoleń. Czy możemy być z niego dumni?

Te i inne pytania dotyczące działań człowieka XXI wieku zadały sobie artystki Grażyna Kost-Dratwa i Izabela Koch, tworząc obrazy wystawione w ramach wystawy „W imię ludzkości”. Dwie różnorodne wizje konfrontują odbiorcę z zagadnieniami dotyczącymi dorobku całego świata.

Izabela Koch

Urodzona w Wodzisławiu Śląskim

1976-1981: Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych w Bielsku-Białej

1985-1989: Uniwersytet Śląski, Instytut Sztuki, Wydział Artystyczno-Pedagogiczny w Cieszynie

Dyplom z malarstwa w klasie adiunkta Alfreda Biedrawy
 

Malarka i pedagog, od 1991 roku działa za granicą, promując także kulturę polską. Jej sztuka skupia się na człowieku jako jednostce i części ludzkiej społeczności, jego miejscu w środowisku, wrażliwości oraz społeczno-moralnych aspektach egzystencji i odpowiedzialności wobec innych ludzi i natury.
 

Izabela Koch prowadzi intensywną działalność pedagogiczno-artystyczną, zakładając i prowadząc własną szkołę artystyczną w Neustadt/Wstr. (2007-2014). Jest członkiem ZPAP, Stowarzyszenia Artystów w Neustadt/Wstr. i Wasgau (Niemcy), a także współzałożycielem „Grupy 6” i śląskiej grupy „Adra Art”. Od 2024 roku jej prace reprezentowane są przez galerie Makowski w Nowym Jorku.
 

Jej twórczość obejmuje malarstwo olejne, techniki mieszane, obiekty przestrzenne, eksperymentalne techniki warstwowe oraz zgeometryzowaną i figuratywną abstrakcję. Inspiracje czerpie z muzyki, natury, uczuć i wydarzeń społeczno-politycznych, transformując je na swój indywidualny język sztuki.
 

Aktualnie, artystka zaprasza do wędrówki śladami ludzkości cyklem „Echo naszych śladów”, interpretując legendy, wydarzenia historyczne, refleksje, pejzaże i emocje.
 

Grażyna Kost-Dratwa

Urodzona w Katowicach

1985-1989: Uniwersytet Śląski, Instytut Sztuki, Wydział Artystyczno-Pedagogiczny w Cieszynie

Dyplom z malarstwa w klasie adiunkta Alfreda Biedrawy

1989-1990: Studia podyplomowe, Uniwersytet Śląski, Grafika komputerowa i edytorska

2007-2008: Politechnika Krakowska, Wydział Architektury, Instytut Historii Architektury i Konserwacji Zabytków
 

Malarka, rzeźbiarka, graficzka i konserwatorka zabytków. Inspiracje czerpie z przyrody w skali mikro i makro, piękna i tajemniczości ciała ludzkiego oraz trójwymiarowej przestrzeni malarskiej.
 

Jej twórczość obejmuje obrazy pastelowe, olejne, rzeźby i płaskorzeźby w różnych materiałach oraz konserwację obrazów, rzeźb, ram i mebli. Jest członkiem „Grupy 6”, grupy Adra-Art oraz ZPAP-Polska Sztuka Użytkowa Opole. Ma na koncie liczne wystawy indywidualne i zbiorowe w kraju i za granicą (1990-2024).
 

W cyklu „W imieniu ludzkości” ukazuje portret piękna natury oraz zagrożonej destrukcją ziemi. Warstwa po warstwie nakładają się etapy widzialnego i niewidzialnego świata, tworząc tkankę wspierających się wartości, które łączą każdy element ziemskich bytów. Dramatyczne odrywanie kawałek po kawałku ładu stworzonego świata krzyczy o opamiętanie. Ta technologiczno-twórcza tkanka wzbogaca język wypowiedzi malarskiej, odsłaniając prawdziwe oblicza naszego istnienia, które współczesny barbarzyńca próbuje zafałszować.