FOTOGEOSFERY to opowieść o subtelnych granicach między środowiskiem przyrodniczym a wpływem człowieka, o etapach życia, ciszy i spokoju. Trzem kolejnym epigeosferom towarzyszy refleksja nad trwaniem, przemijaniem oraz siłą natury i jej kruchością.

Pierwsza część ekspozycji poświęcona jest hydrosferze – wodzie jako żywiołowi, który nieustannie kształtuje krajobraz. Nadmorskie pejzaże ukazują dyskretne napięcie między strefą przybrzeżną a obecnością człowieka. Ta interakcja rozmywa się, tworząc zestawienie, w którym ekosystem i cywilizacja współistnieją w pozornej równowadze.

Druga część skupia się na surowej i nieprzystępnej litosferze, będącej habitatem dla roślin próbujących przetrwać. Fotografie ułożone w dyptyki można odczytać jako kolejne fazy życia. Taka konfiguracja jest wizualną metaforą cykliczności istnienia, afirmacją życia, pokazuje również zmagania organizmów z nieprzyjaznym otoczeniem i piękno adaptacji w najtrudniejszych warunkach.

Ostatnia część koncentruje się na atmosferze i jej przenikaniu z biosferą. Świeży opad śniegu, niczym białe płótno, staje się tłem dla nieuporządkowanego obszaru odsłaniającego ascetyczne struktury. Obrazy te skłaniają do rozmyślań nad tym co ulotne a zarazem niezwykle trwałe w cyklach biologicznych.

Minimalizm w tych prezentacjach to próba odrzucenia zbędnych składników na rzecz czystości formy i treści. Redukując paletę barw do czerni i bieli, starałem się przedstawić tak istotną materię jak harmonia i kompozycja, gdzie rzeczywistość widać w najczystszej postaci światła, cienia i faktury. Wydaje mi się, że takie podejście pozwala na wyeksponowanie podstawowych relacji między obiektami i przestrzenią, skupiając uwagę na detalu i emocjach.

FOTOGEOSFERY to także cichy manifest przeciw chaosowi i destrukcyjnej antropopresji oraz próba uchwycenia momentów, w których przyroda ujawnia swoją surową twarz. Minimalistyczne kadry nie są jedynie estetycznym wyborem, lecz sposobem na dostrzeżenie, że w prostocie tkwi prawdziwa siła i głębia.


MAREK ŚLIWIŃSKI, ur. w 1963 r. Mieszkaniec Chorzowa, geograf, pedagog, instruktor fotografii, członek Komisji Fotografii Krajoznawczej PTTK. Uczestnik dorocznych Ogólnopolskich Forów Fotografii Krajoznawczej, współpracuje z Centrum Fotografii Krajoznawczej PTTK w Łodzi. Organizator i juror konkursów fotograficznych, współautor innowacji pedagogicznych o tematyce fotograficznej. Miłośnik minimalistycznych czarno-białych kadrów, bardzo długich ekspozycji i szarych pełnych filtrów. W pracy twórczej stara się zwrócić uwagę na wpływ antropopresji na cechy krajobrazu. Autor kilku wystaw indywidualnych, brał udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych.

Członek ZPAF od 2021 r.